Een goed verzorgde (oude) dag voor uitgewerkte manegepaarden
Pensioen-paarden
Momenteel hebben wij 3 paarden in de Stichting opgevangen, welke genieten van hun welverdiende oude dag. Hieronder kunt u hun verhaal lezen.
|
Silhouet
15 augustus 2002
Silhouet is per toeval in 2008 op de manege terecht gekomen. Manege eigenaar Wilna van Engelen was op zoek naar een 2e Johnny, een pony die je overal voor kon gebruiken, ook voor mensen met een beperking.
In het plaatsje Den Bommel op het eiland Goeree-Overflakkee hadden ze zo’n pony te koop, echter bij een bezoek aan de stal liep hij kreupel. In een box ernaast stond een schattige pony. Dit was Silhouet, destijds 6 jaar. Het was liefde op het eerste gezicht voor Wilna van Engelen. Ondanks dat ze voor de gezochte doeleinden niet geschikt was, is ze toch gekocht voor het reguliere manegewerk.
Silhouet was toen ze op de manege kwam, veel te dik. Na 1 rondje draven was ze al moe. Na een aantal maanden trainen en op rantsoen kon ze ingezet worden voor het manegewerk. Silhouet is altijd een heel temperamentvolle manegepony geweest. Ondanks dat, zijn de kinderen allemaal gek op Silhouet!
In 2019 is ze helaas kreupel geworden. Na maanden op rust zijn er uiteindelijk foto’s genomen door de dierenarts. Hierop is echter niks duidelijks te zien om een juiste diagnose te kunnen stellen. Daarom is besloten dat ze voor het manegewerk helaas niet meer ingezet kan worden, maar ondanks dat is ze kerngezond. Om die reden is ze in augustus 2020 dan ook opgenomen in de Stichting. We zijn blij ook haar goede oude dag te mogen bieden.
|
 |
Beauty
25 januari 2004
Een pensionklant uit België vertelde aan Wilna van Engelen dat je bij de paardenmelkerij in België New Forest veulens kon kopen. De eerste 3 stichting pony’s waren New Forest pony’s. Johnny een gouden pony, Bonny waar zowel volwassenen als kinderen op konden rijden, Anouska ook lief en betrouwbaar, dus op naar de paardenmelkerij om te gaan kijken. De veulens waren daar heel goedkoop, dus werd er niet 1 maar werden er 3 pony’s gekocht. Dit waren Annelieke - toen 1 jaar oud en de veulens Benita en Beauty. Helaas bleek achteraf dat er geen Johnny, Bonny of Anouska bij zat. Wel waren alle 3 de pony’s erg lief, maar heel moeilijk te berijden. Ze zijn erg schrikachtig, dus het was en is altijd oppassen, vooral buiten.
Ondanks dat er veel ruiters van Beauty af vielen, was ze als rijpony erg geliefd bij de lesklanten, vooral bij de springruiters. Springen kon ze namelijk als de beste.
De laatste jaren was Beauty echter regelmatig kreupel en ging het telkens maar even goed met rijden. Na dierenartsonderzoeken waar geen duidelijke diagnose uit naar voren kwam en een jaar rust is uiteindelijk besloten om haar uit het werkproces te halen. In februari 2021 is ze na het overlijden van Elliot in de stichting gekomen, waar ze nu geniet van haar pensioen.
|
|
|
.jpg) |
Marino
20 april 1992
Marino is geboren in Dussen, Noord Brabant. Hij is via omzwervingen in 2005 op manege Vosmaer beland.
Het is een heel mooie Haflinger met een gouden karakter. Hij is heel erg lief op stal, waardoor hij uitermate geschikt is voor jonge kinderen om lekker te borstelen en met hem te kroelen.
Samen met manegepony Magic is hij ooit in een onweersbui in paniek geraakt en over de omheining gesprongen. Daarna is hij altijd bang gebleven voor onweer. Dus als er een onweersbui dreigt, is Marino sowieso op stal te vinden.
Op buitenritten gedroeg Marino zich altijd voorbeeldig, maar zowel in de binnen- als buitenbak kon hij nogal ondeugend zijn. Echter, als je niet bang was liep hij ook daar perfect. Daarnaast was en is hij ook altijd heel lief voor ruiters of verzorgers met een beperking. Zelfs met rijden in de binnen- of buitenbak was dan niets van zijn ondeugende karakter te merken en zette hij geen stap verkeerd.
Marino was ook altijd super goed met carrousel rijden. Daarnaast was het een gemakkelijke pony om in te zetten bij longeercursussen. Kortom, een geweldige allrounder!
Maar de jaren gaan ook voor Marino tellen, al merk je daar aan zijn gedrag niets van. Hij begroet je elke keer als je langs loopt met zijn befaamde Marino-groet. Ook zijn wil om te werken was hij nog niet kwijt, maar lichamelijk zagen we hem toch wat terugvallen. Omdat hij zich jarenlang heeft ingezet voor het manegewerk, was het nu tijd voor Marino om lekker met pensioen te gaan. In mei 2021 heeft hij het plekje van Fellow over genomen in de stichting, waar hij hopelijk nog vele jaren van zijn oude dag mag genieten.
|